Na današnji dan, pre 26. godina, 04.avgusta 1995. godine, oružane snage Republike Hrvatske (HV), uz odobrenje i podršku NATO, u sadejstvu sa snagama Hrvatskog veća odbrane (HVO) i Armije BiH (AbiH), izvršile su agresiju na severnu Dalmaciju, Liku, Kordun i Baniju, tj. na Srpsku autonomnu oblast Krajina, u sastavu tadašnje Republike Srpske Krajine. Bez obzira na činjenicu da se ova oblast nalazila pod zaštitiom Ujedinjenih nacija (tzv. sektori '' Jug '' i '' Sever ''), kao i da su, samo dan ranije, predstavnici RSK, u Ženevi i Beogradu, prihvatili predlog Međunarodne zajednice o mirnom rešenju sukoba, izvršena je brutalna agresija na RSK.
Protiv skromnih snaga krajiških Srba, koje su brojale oko 30.000 vojnika, angažovano je oko 200.000 vojnika. Neravnopravna borba trajala je samo nekoliko dana, koliko je bilo potrebno da se slomi otpor Srpske vojske Krajine. Narod ovog dela Republike Srpske Krajine, njih preko 220.000, kreće u povlačenje put Republike Srpske (BiH) i Srbije.
Hrvatska godišnjicu „Oluje '', u kojoj je proterano oko 200,000 ljudi, a živote izgubilo 1.200 civila ( ukupno 1.852 lica, prema podacima Veritasa), slavi kao veliki praznik, dok Republika Srbija i Republika Srpska (BiH) tog dana tuguju. Od 2014.godine, Republika Srbija i Republika Srpska (BiH) obeležavaju ovaj dan kao Dan sećanja na postradale i prognane Srbe u ouružanoj akciji ''Oluje ''.
Bilans vojne operacije ''Oluja'', osim ljudskih žrtava i strahovite materijalne štete učinjene na objektima u RSK (uključujući tu i pravoslavne crkve, muzeje, groblja, nadgrobne spomenike... ), je potpuna promena etničke strukture u Republici Hrvatskoj. Preča popisu iz 1991. godine, u Republici Hrvatskoj živelo je 581.663. Srba (odnosno 12,2% ukupnog stanovništva), dok je popis iz 2011.godine pokazao da se broj Srba smanjio na manje od trćine – 186.633. (4,36% ukupnog stanovništva ). Dakle, za dvadeset godina ''nestalo'' je 400.000. Srba iz Hrvatske.
Ono što zabrinjava je što za ove teške zločine niko iz tadašnjeg političkog i vojnog vrha Republike Hrvatske nije odgovarao pred Haškim tribunalom (ICTY). U haškoj optužnici protiv hrvatskih generala Anta  Gotovine, Ivana Čermaka i Mladena Markača, ''Oluja '' je okarakterišana kao udruženi zločinački poduhvat sa ciljem trajnog i prisilnog proterivanja najvećeg dela Srba sa prostora bivše RS Krajine. Pa ipak, nijedan od optuženih nije pravosnažno osuđen, što predstavlja mrlju na stranicama međunarodne ''pravde '' koje je ispisivao Haški tribunal.
Nezadovoljavanje pravde koju žrtve, u najmanju ruku, zaslužuju, ide na ruku onima koji pokušavanju da zataškaju zločine učinjene nad srpskim narodom tokom Drugog svetskog rata.
Za četiri godine postojanja, kolaboracionistička tvorevina, Nezavisna država Hrvatska počinila je genocid nad srpskim življem na njenoj teritoriji. Stravična priča o koncentracionom logoru Jesenovac u kome su činjeni zločini koji prevazilaze, po svojoj surovosti, sve što je viđeno tokom Drugog svetskog rata, obavijena je velom ćutanja i danas se o njemu gotovo i ne govori.
Republika Srbija svima pruža ruku pomirenja i želi najbolje moguće odnose sa svima u regionu, ali to ne znači da Srbija može da dozvoli da tragedija srpskog naroda, kako u Drugom svetskom ratu, tako i u tokom akcije ''Oluja '', padne u zaborav. Republika Srbija, kao i Republika Srpska (BiH) će se, uvek i na svakom mestu, boriti protiv ćutanja o srpskim žrtvama, a za sećanje i pamćenje nevinih žrtava kojima je jedini greh bio taj- što su Srbi !